Van Page naar Zion Np

Van Page naar Zion NP
Gisterochtend rustig aangedaan. Eerst even buiten in het zonnetje ontbeten daarna richting het zwembad. De komende vier dagen in Zion geen douche of zwembad dus nog even genieten van wat verkoeling en een ligbedje met uitzicht.
Rond half 11 vertrokken richting Zion NP. Een leuk stuk om te rijden, veel afwisselend uitzicht, rode rotsen, grijze rotsen, gele rotsen. Vanaf Mount Carmel begint de weg naar het nationale park. En vanaf de ingang was het helemaal prachtig, aparte rotsformaties met fraai reliëf. Bij het instappen na een uitzichtstop en fotomomentje zag Lucas ineens vanuit de camper een Bigbornsheep lopen zei hij. Aangezien er Bighornsheep waren in bijna alle parken tot nu toe maar we er nog een gezien hadden dachten we ja natuurlijk het zal wel. We hadden begrepen dat Bighornsheep alleen te zien zijn voor de echte geduldigen (niet voor mij dus). Maar hij gelijk inderdaad 5 Bighornsheep langs de kant van de weg een stukje verderop. Iets verder gereden en allemaal er weer uit met fototoestel en verrekijker. Prachtig beesten vooral het oudere mannetje met hoorns helemaal naar achteren gekruld.
Op weg naar de camping moesten we eerst nog door twee tunnels. Op zich al heel bijzonder want we hebben hier in Amerika nog geen enkele tunnel gezien. De eerst ging prima, maar voor de tweede moesten we 15 dollar betalen en stoppen bij het rangerhuisje vlak voor de tunnel. De tunnel was al gebouwd in 1920 en niet berekend op verkeer in de omvang van tegenwoordig. Het verkeer moest worden stilgelegd zodat wij alleen door de tunnel konden rijden en dus in het midden konden gaan rijden. Daarna een fraaie afdaling naar beneden met wat haarspeldbochten om in de Zion canyon aan te komen. Op de camping blijkt inderdaad zoals uit de beschrijving bleek weinig schaduw te zijn (in ieder geval niet op onze plek), wel hebben we elektra zodat we de airco nog aan kunnen zetten al het echt te heet gaat worden. Na een broodje en wat drinken de Shuttlebus genomen naar Springdale, het dichtst bijzijnde dorpje. Aangezien de Zion canyon erg smal is en het hier erg druk is mag je tussen voorjaar en herfst hier alleen met een shuttlebus het park in. Bij de ingang een grote chaos want de parkeerplaats is vol en er staat nog een lange rij voor de ingang.
In Springdale even geïnformeerd naar canyoneering en mountainbiken. De canyons staan hier echter bijna helemaal zonder water en het mountainbiken kan alleen buiten het park. Beiden zijn onbetaalbaar. Plannen dus ongewijzigd, Angels landing en the Narrows wandelen.
Bij terugkomst op de camping gezwommen in de rivier langs de camping. Bij de rivier was er schaduw en een heerlijk windje en veel dus veel aangenamer dan op de camping. Toen ik aan kwam lopen zaten Milan en Lucas al in het water. Een Nederlands gezin keek toe en twijfelde nog of het niet te hard stroomde. Dit bleek het gezin van een collega van mij te zijn, waar ik de afgelopen vijf jaar heel veel mee heb samengewerkt. Ik wist dat ze in Amerika was maar wel heel toevallig dat we elkaar hier tegen komen. Lekker bijgekletst over de belevenissen tot nu toe. Na het eten op tijd naar bed want morgen staat een pittige klim naar Angels Landing op het programma. We willen vroeg opstaan om de warmte voor te zijn en de drukte. Het is echter erg warm in de camper en dat zal niet mee gaan vallen.